Ψυχοκόρες: Τίτλοι τέλους για τον Ευάγγελο Αρδίτη – Ποια ήταν η προσωπικότητά του

Η σειρά «Ψυχοκόρες» του ΑΝΤ1, με τον κεντρικό χαρακτήρα του Ευάγγελου Αρδίτη, καταφέρνει να παρουσιάσει με εξαιρετική ακρίβεια και βάθος τον αμοραλισμό και τη δύναμη της χειραγώγησης. Ο Αρδίτης είναι μια πολυδιάστατη προσωπικότητα, η οποία μέσα από τις αντιφάσεις της και την αδιάκοπη επιδίωξη της εξουσίας, καθηλώνει το κοινό και προσφέρει μια έντονη απεικόνιση της μεταπολεμικής και μετεμφυλιακής Ελλάδας. Οι σεναριογράφοι και οι ηθοποιοί καταφέρνουν να μεταφέρουν στον θεατή την αίσθηση της διαρκούς έντασης και της αμφιβολίας, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που καθηλώνει από το πρώτο έως το τελευταίο επεισόδιο.

Η φράση «Αν δεν μπορείς να τα έχεις και τα δύο, είναι προτιμότερο να σε φοβούνται παρά να σε αγαπούν» του Αρδίτη περιγράφει εύστοχα τη φιλοσοφία του συγκεκριμένου χαρακτήρα, αν και σε παράφραση των λόγων του Μακιαβέλι. Άλλωστε ο Ευάγγελος Αρδίτης που υποδύεται αριστοτεχνικά ο Αλέξανδρος Αντονόπουλος έζησε και μεγαλούργησε με αυτή τη νοοτροπία.

Ήταν ένας άντρας που με μοναδική μακιαβελική δεξιοτεχνία καθόριζε τις ζωές των μελών της οικογένειάς του, καθόριζε τη μοίρα των ανθρώπων που συναντούσε στον δρόμο του και διαμόρφωνε το κοινωνικοπολιτικό τοπίο στη μεταπολεμική και μετεμφυλιακή Ελλάδα με μια του λέξη. Ήταν ένας αριστοκράτης με σκιές, αμοραλιστής και βαθιά διαπλεκόμενος, ο οποίος με κάθε του κίνηση δημιουργούσε την εικόνα της εξουσίας για τον εαυτό του και πάντα έβρισκε τρόπο να είναι ένα βήμα μπροστά από τις εξελίξεις. Στο αξιακό του σύστημα, δεν υπήρχε ηθικός φραγμός που να μην μπορούσε να καταργηθεί, αρκεί να εξυπηρετούσε το προσωπικό του συμφέρον. Δύο πράγματα τον ενδιέφεραν διαρκώς: η «ευτυχία» της κόρης του και η δύναμη της κυριαρχίας, πιστεύοντας ότι με το δεύτερο θα πετύχαινε το πρώτο. Επεδίωκε να χειραγωγεί τους γύρω του, αφαιρώντας τους με δεξιοτεχνία κάθε έννοια ελευθερίας και αυτοδιάθεσης. Για τη Μάγια ήταν ο ατζέντης, για τον εγγονό του ήταν το φόβητρο και για τον Παύλο ήταν ο τύραννος.

Το ειρωνικό του χιούμορ, οι εκλεπτυσμένες αλλά βιτριολικές παρατηρήσεις του και οι διπλωματικές, μα χειριστικές, προσεγγίσεις του ήταν τα στοιχεία που συνέθεταν το πρόσωπο ενός ανθρώπου που τίποτα δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Μέχρι τη στιγμή που μια σφαίρα, ξαφνικά, μπήκε ανάμεσα σε εκείνον και τις φιλοδοξίες του, σταματώντας μια για πάντα τα επόμενα προσεκτικά σχεδιασμένα βήματά του.