Σήμερα 25 Ιανουαρίου, κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους η πολυαναμενόμενη ταινία Ferrari του Michael Mann με πρωταγωνιστή τον Adam Driver.
Πολύ προτού βγει στον αέρα και στις κινηματογραφικές αίθουσες η ταινία για τη ζωή του Έντζο Φεράρι έχει συζητηθεί πολύ. Η Ferrari πραγματεύεται μέρος της ζωής του θρύλου της αυτοκίνησης. Στην Αμερική έκανε πρεμιέρα τα Χριστούγεννα και ήδη οι κριτικές είναι διθυραμβικές για το νέο έργο του Μάικλ Μαν.
Παθιασμένος με τα αυτοκίνητα, ο σκηνοθέτης Μάικλ Μαν αποφάσισε να φτιάξει μια βιογραφική ταινία που θα προβληθεί το 2024. Είναι ένα έργο με τεράστιο προϋπολογισμό και έχει ήδη κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού πριν ακόμα προβληθεί.
Η Πενέλοπε Κρουζ θα υποδυθεί τη Λάουρα Ντομίνικο Γκαρέλο, η οποία ήταν η σύζυγος του Έντζο Φεράρι για πενήντα χρόνια. Τον Φεράρι θα υποδυθεί ο ηθοποιός Άνταμ Ντράιβερ.
Η επανεμφάνιση, έπειτα από οχτώ χρόνια, του καταξιωμένου Μάικλ Μαν με το βιογραφικό του δράμα «Ferrari» είναι γεγονός, όπως και η τελευταία ταινία του διάσημου Ελληνοαμερικάνου σκηνοθέτη Μάικλ Πέιν «Τα Παιδιά του Χειμώνα».
Ferrari – Υπόθεση
Πρόκειται για δραματική βιογραφική περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Μάικλ Μαν, με τους Άνταμ Ντράιβερ, Πενέλοπε Κρουζ, Πάτρικ Ντέμπσι, Σέιλιν Γούντλεϊ, Γκαμπριέλ Λεόνε κα.
Ο Μάικλ Μαν, από τους ελάχιστους εναπομείναντες σκηνοθέτες που, χωρίς να διεκδικεί δάφνες «δημιουργού» ή ενός οραματιστή του σινεμά, παραμένει ένας από τους σημαντικότερους μάστορες του χώρου, θυμίζοντας εν πολλοίς στους παλαιότερους τον συνεπώνυμό του Άντονι Μαν ή τον Μάικλ Κέρτιζ. Δύσκολα θα υπάρξει ταινία του, που θα περάσει αδιάφορη ή θα είναι μέτρια, ακόμη και αν δεν είναι σε φόρμα, όπως εδώ, παρότι έχει για «οδηγό» έναν Ντράιβερ.
Μετά από οχτώ χρόνων απουσίας, ο 80άρης πια Μάικλ Μαν, καταπιάνεται με τη βιογραφία του θρυλικού Έντσο Φεράρι, ενός ιδιοφυούς κατασκευαστή σπορ αυτοκινήτων και οδηγού αγώνων, αλλά και δύσκολου ανθρώπου. Αποφεύγοντας την καταγραφή της πολυκύμαντης ζωής του Φεράρι, που θα πλατείαζε και θα έπεφτε εύκολα στη λούμπα μιας συμβατικής βιογραφίας, ο Μαν θα εστιάσει το στόρι και το ενδιαφέρον του, σε μια καθοριστική χρονιά γι’ αυτόν, το 1967, αναδεικνύοντας τον χαρακτήρα ενός εσωστρεφή και πολύπλοκου άνδρα.
Είναι η χρονιά που η εταιρεία του βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, καθώς ξοδεύει περισσότερα χρήματα απ’ όσα κερδίζει, αλλά και περισσότερο γερασμένος απ’ όσο πραγματικά είναι λόγω του θανάτου του γιου του, καθώς και του γάμου του που πάει από το κακό στο χειρότερο. Και δεν φτάνουν αυτά, αλλά πρέπει να αναγνωρίσει και τον γιο που έχει αποκτήσει με την εκτός γάμου ερωμένη του.
Ο Μαν, που γνωρίζει όσο λίγοι, να διατηρεί στα ύψη την αδρεναλίνη στις ταινίες του (θυμηθείτε μόνο τις ταινίες «Ένταση», «Η Διαδρομή», «Miami Vice» ή «Ο Τελευταίος των Μοϊκανών») δείχνει κάπως την ηλικία του. Καταφέρνει να αποδώσει την εποχή, αν και λίγο περισσότερο ιλουστρασιόν απ’ όσο πρέπει για την Ιταλία της εποχής εκείνης, να διατηρεί μεγάλο μέρος τού απαράμιλλου στυλ του, να στρέφεται στη δραματικότητα των σχέσεων, στην απόγνωση του ήρωά του και ορισμένες φορές να ανεβάζει τις στροφές στα κόκκινα, όταν τα τετράτροχα θηρία βγάζουν όλους τους ίππους τους στο δρόμο.
Το πυκνό σενάριο, δίνει τις στέρεες βάσεις για ένα συναρπαστικό πορτρέτο, ο Μαν ανεβοκατεβάζει ταχύτητες, θέλοντας να φτιάξει ρυθμό, να συνδέσει τα γεγονότα με τα ηθικά διλήμματα και τις ψυχικές δοκιμασίες των πρωταγωνιστών του, κάτι που καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και όταν ο σκηνοθετικός συμπλέκτης δείχνει να μην υπακούει πλήρως και να δημιουργεί προβλήματα στο σωστό κράτημα της ταινίας.
Και αυτό διότι σκηνοθεσία και σενάριο δεν εμβαθύνουν πάντα στους χαρακτήρες, ακόμη και ο Φεράρι μοιάζει ορισμένες φορές ανεξερεύνητος, η εικόνα μοιάζει πιο ισχυρή από την ουσία, σαν να βάζει σε ένα μυώδες εξωτικό αυτοκίνητο έναν συμβατικό απλώς καλό κινητήρα.
Επίσης, το κομμάτι της ταινίας που αναφέρεται στη σχέση του Φεράρι με τις δυο γυναίκες της ζωής του, μπορεί να έχει το ενδιαφέρον του, αλλά δείχνει να μην κολλάει ιδιαίτερα, καθώς η ταχύτητα και η γλυκιά επαφή με τον θάνατο, είναι αυτό που διακρίνει τον ήρωα και όχι ο προορισμός για συμβίωση ή την αγάπη. Υπάρχει, όμως και το τελικό κομμάτι της ταινίας, που διαδραματίζεται στον απόηχο του φημισμένου αγώνα Mille Miglia, που θα κρίνει την ζωή του Έντσο και την τύχη της αυτοκινητοβιομηχανίας του και ο Μαν ξαναβρίσκει τον παλιό καλό εαυτό του, μεταδίδοντας το πάθος και την ένταση, τα γνώριμα χαρακτηριστικά του κινηματογράφου του, καθώς συνδέει με ξεχωριστή μαεστρία το σοκαριστικό ατύχημα στην κούρσα με την τελική αναμέτρηση ανάμεσα στον Φεράρι και τη γυναίκα του Λάουρα.
Αν ο Άνταμ Ντράιβερ, αποδεικνυόταν και καλύτερος οδηγός στον ρόλο του (αχ και να μπορούσε ο Μαν να είχε τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις) και έβρισκε τη χημεία του με την πολύ καλή Πενέλοπε Κρουζ, η ταινία θα αποκτούσε και τον ηλεκτρισμό, τον οποίο είχε ανάγκη το βαρυφορτωμένο στόρι.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Το καλοκαίρι του 1967, ο πρώην οδηγός αγώνων αυτοκινήτων Έντσο Φεράρι βρίσκεται σε κρίση. Με την εταιρεία του στα πρόθυρα της πτώχευσης και τον γάμο του να βιώνει την τραυματική απώλεια του ενός γιου, ο Φεράρι εναποθέτει την ελπίδα για τη σωτηρία τους σε έναν αγώνα δρόμου 1000 μιλίων στην Ιταλία, τον εμβληματικό Mille Miglia.
Με τον γάμο του να καταρρέει και την αυτοκρατορία, που είχε κτίσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, ο Φεράρι αποφασίζει να πάρει μέρος στον επικό ιταλικό αγώνα, Mille Miglia. Ο αγώνας, ο οποίος εξακολουθεί να διοργανώνεται από τους Ιταλούς μέχρι τώρα, διανύει όπως και τότε ένα μεγάλο μέρος της Ιταλίας.
O αγώνας Mille Miglia του 1957 ήταν ο τρίτος γύρος του παγκοσμίου πρωταθλήματος Sportscars. Η Ferrari διέλυσε τον ανταγωνισμό. Νίκησε με οδηγό τον Πιέρο Ταρούφι, που οδηγούσε μια Ferrari 315 S, δεύτερος ήταν ο team mate του, ο Γερμανός Φον Τριπς, ενώ την τριάδα συμπλήρωσε ένας ακόμα πιλότος που οδηγούσε Ferrari, ο Ολιβιέ Γκεντεμπιέν με Ferrari 250GT LWB Scaglietti. Μάλιστα στον αγώνα συμμετείχε και ένα ελληνικό πλήρωμα οι: Σπηλιωτάκης- Ζανός. Οi Έλληνες τερμάτισαν 24οι οδηγώντας μία Alfa Romeo Guilietta SV.
Η Ferrari 315 S με αριθμό 535 και οδηγό τον Piero Taruffi, ήταν το αγωνιστικό αυτοκίνητο που αναδείχθηκε νικητής του Mille Miglia στις 12 Μάη 1957
Η Ferrari 315 S με αριθμό 535 και οδηγό τον Piero Taruffi, ήταν το αγωνιστικό αυτοκίνητο που αναδείχθηκε νικητής του Mille Miglia στις 12 Μάη 1957
ι ασταμάτητη» – Rolling Stone
